Pomoc psychologiczo - pedagogiczna

Zaczynając rozważania na ten temat, najpierw musimy skupić się na samym pojęciu kultury
osobistej. Jest to taki rodzaj kultury, który dotyczy każdego człowieka indywidualnie. Wysoki
jej poziom pozwala nam na udane współżycie i komunikacje z innymi osobami. Kultury
osobistej uczymy się przez całe życie i wpływa ona na to, jak jesteśmy odbierani przez
najbliższe otoczenie. Składa się na nią kilka ważnych elementów:
– umiejętność witania się i pożegnania;
– zasady kulturalnego zachowania przy stole;
– wygląd zewnętrzny;
– umiejętność porozumiewania się z innymi;
– stosunek do drugiego człowieka.

Nikt z nas nie rodzi się kulturalnym. Kulturę nabywamy z wiekiem, często naśladując inne
osoby. Musimy pamiętać, że dziecko z domu wynosi pewne nawyki, związane z kulturą
osobistą, szkoła tylko wspomaga proces wychowania.
Niestety trzeba jasno stwierdzić, że we współczesnych szkołach kultura osobista wielu
wypadkach pozostawia wiele do życzenia . Rzeczą naturalną wydaje się, że dziecko w wieku
szkolnym jest grzeczne i życzliwe dla innych. Szanuje każdego, bez
względu czy darzy go sympatią, czy też nie. Później w życiu dorosłym kultywuje te wartości.
Ze swojego doświadczenia możemy napisać, że tak nie jest. Dziś dzieci akceptują tylko te
osoby, które lubią. Dla pozostałych bywają niemili, uszczypliwi, często sprawiają im
przykrość. Dzieci nie mają respektu, nawet przed osobą dorosłą – rodzicem czy
nauczycielem. Wielokrotnie z ust, już kilkuletnich dzieci można usłyszeć „stek soczystych
słów”.


Rodzice czuwajcie nad wychowaniem i przy tym nad kulturą osobistą. Uczcie mówić dzieci
dzień dobry, do widzenia, kulturalnego zachowania się przy stole i w miejscach publicznych. Szacunek do innych powinienbyć wartością wpajaną od najmłodszych lat. Przysłowie "Czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci" jest bardzo prawdziwe. Dziecko kulturalne wie jak się zachować i takie zachowanie powinno powinno być dla niego czymś naturalnym.
Co wyrośnie z młodego człowieka, który nie szanuje nawet własnych rodziców? Na to
pytanie musicie odpowiedzieć sobie sami.