Moduł linków 2

(1906- 1987)

  Eugenia Wąsowska pochodziła z Kałuszyna, była córką rolników, Jana i Pauliny z Abramowskich. Ukończyła Szkołę Powszechną w Kałuszynie w roku 1920. Następnie Szkołę Handlową w Mińsku Mazowieckim. Studiowała w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie.

  W latach 1925–1935 pracowała jako kierownik wydawnictwa i redaktor techniczny w firmie „Wydawnictwa Graficzne Stanisław Lityński w Warszawie”. Wydawała książki popularnonaukowe z zakresu szkolnictwa, rolnictwa i budownictwa.

  Od 1935 r. pani Eugenia Wąsowska pracowała w Polskim Czerwonym Krzyżu – najpierw jako kierowniczka propagandy, a następnie w Zarządzie Głównym prowadziła dział opisowo-ogłoszeniowy. W okresie oblężenia we wrześniu 1939 r. prezydent Warszawy Stefan Starzyński osobiście mianował ją współorganizatorką kuchni zbiorowych. Po upadku stolicy zajęła się pracą społeczną, m.in. akcją dożywiania w szpitalach rannych żołnierzy. Już w latach 1940–1941 z własnej inicjatywy zaczęła organizować opiekę dla najbardziej pokrzywdzonych, tj. dla ubogiej ludności żydowskiej. Pod koniec 1942 r. na prośbę działaczy Stronnictwa Demokratycznego udostępniła swoje mieszkanie przy ul. Żurawiej 24 m. 4 (siedem pokoi, dwa wejścia) Radzie Pomocy Żydom ,,Żegota”. W latach 1942-44 brała udział w ruchu podziemnym Stronnictwa Demokratycznego i Rady Pomocy Żydom.

W 1985 r. Instytut Pamięci Męczenników i Bohaterów Holokaustu Jad Waszem w Jerozolimie nadał Eugenii Wąsowskiej-Leszczyńskiej tytuł Sprawiedliwej wśród Narodów Świata.

 

                                                                                                           Kałuszyn, dnia 14.06.2024r.